[Anonimno]

Tvrdnja da neko posjeduje pravo na donešenje šerijatskih propisa u pogledu ohalaljivanja i oharamljivanja

Propisivanje zakona za Allahove robove koje će oni slijediti u njihovim ibadetima, trgovini, rješavanju sporova, parničenju, i u njohovim ostalim stvarima jeste isključivo pravo Allaha, Uzvišenog, Gospodara ljudi, i Stvoritelja stvorenja.

Allah, dželle šanuhu, kaže: “Samo On stvara i upravlja! Uzvišen neka je Allaha, Gospodar svih svijetova!” (Prijevod značenja, El-Araf, 54)

On zna šta Njegovim robovima koristi, i to im je propisao. Njihova je obaveza, sa stanovišta udubijeta – robovanja, da to prihvate, a sve to je u njihovim interesima. Allaha Uzvišeni, kaže:

“..Ako se u nečemu ne slažete, obratite se Allahu i Poslaniku, ako vjerujete u Allaha i drugi svijet! To je bolje i poslijedice su lijepše!” (Prijevod značenja, En-Nisa, 59)

I On također kaže: “A u čemu god se vi razišli, presuda za to u Allaha je! To vam je Allah, moj Gospodar…” (Prijevod značenja, Eš-Šura, 10)

Allah, hvaljen neka je On, zabranjuje da Njegovi robovi prihvate drugog zakonodavca mimo Njega. On Uzvišeni, u tom kontekstu kaže:

“Zar oni imaju bogove koji im propisuju da vjeruju ono što Allah nije naredio…?” (Prijevod značenja Eš-Šura, 21)

Zato, onaj koji prihvata zakon mimo Allahovog – propisao je Allahu ortaka ( tj. počinio je širk).

Bilo koji ibadet koji nije propisan od strane Allaha i Njegova Poslanika, sallAllahu ‘alejhi ve sellem, jeste novotarija, a svaka novotarija je zabluda. Poslanik, sallAllahu ‘alejhi ve sellem, kaže:

“Onaj koji uvede u našu vjeru nešto novo – to mu se odbija!” ( Bilježe Buharija i Muslim )

A u drugoj verziji on kaže: “Onaj koji uradi djelo (ibadet ) na kojem nije ova naša vjera – to mu se odbija” (Bilježi imam Muslim)

Dočim, bilo koji propis koji nije propisan od strane Allaha, niti Njegova Poslanika, sallAllahu ‘alehi ve sellem, u politici, ili prilikom suđenja u sporovima među ljudima, smatra se tagutskim zakonom i džahilijetskim – paganskim zakonom. Allah dželle šenuhu, kaže:

“Zar oni traže da im se kao u džahilijetsko – pagansko, doba sudi? A ko je od Allaha bolji sudija narodu koji čvrsto vjeruje?” (Prijevod značenja, El-Maide, 50)

Pravo ohalaljivanje i oharamljivanje, također, pripada isključivo Allahu, dželle šanuhu, i nikome nije dozvoljeno da se u tome izjednačava sa Allahom, dželle šanuhu, pripisujući mu na taj način sudruga. Allah, dželle šanuhu, kaže:

“Ne jedite ono pri čijem klanju nije spomenuto Allahovo ime; to je, uistinu, grijeh! A šejtani navode štićenike svoje da se s vama raspravljaju, pa ako biste se pokorili – i vi biste, sigurno, mušrici postali.” (Prijevod značenja, El-Enam, 121)

A zato, Allah Uzvišeni, je pokoravanje šejtanu i njegovim slijedbenicima po pitanju ohalaljivanja onoga što je Allah oharamio okarakterisao kao širk.

Isto tako, ko god se pokorava učenjacima i vođama u oharamljivanju onoga što je Allah ohalalio, ili ohalaljivanju onoga što je On oharamio – takav se smatra kao onaj koji ih je uzeo za Gospodare mimo Allaha, dželle šanuhu. Allah Uzvišeni kaže:

” Oni, pored Allaha, bogovima smatraju svećenike svoje, i monahe svoje i Mesiha, sina Mejremina. A naređeno im je da samo jednom Bogu ibadet čine – nema boga osim Njega. On je vrlo visoko iznad onih koje Njemu ravnim smatraju.” (Prijevod značenja, Et-Tevba, 31)

Tirmizi i drugi bilježe da je Poslanik, sallAllahu ‘alejhi ve sellem, citirao spomenuti ajet Adiju ibn Hatimu et-Taiu, radijAllahu ‘anhu (koji je prije primanja islama bio kršćanin), koji kaže:

“O Allahov Poslaniče, mi njih nismo obožavali!” – Poslanik, sallAllahu ‘alejhi ve sellem, mu reče: “Zar vam oni nisu ohalaljivali ono što je Allah oharamio i vi ste to prihvatili kao halal, i oharamljivali ono što je Allah ohalalio i vi ste to smatrali haramom? – On reče : “Da!” Poslanik, sallAllahu ‘alejhi ve sellem, reče: “To je obožavanje njih!” (Tirmizi, Ibn Džerir i drugi)

S toga je pokoravanje kršćana njihovim učenjacima, po pitanju oharamljivanja i ohalaljivanja, okarakterisano kao obožavanje njih i veliki širk, koji negira tevhid, a tevhid je ustvari značenje šehadeta “La ilahe illAllah Muhammedun resulullah” (Fetul Mudžid, str 107) Jedno od značenja ova dva šehadeta jeste i to da je oharamljivanje i ohalaljivanje isključivo pravo Allaha Uzvišenog.

Ako pokoravanje učenjacima i pobožnim ljudima u pitanjima harama i halala, a koji se suprostavlja onome što je Allah, dželle šanuhu, propisao, smatra širkom; i pored toga što su učenjaci i pobožnjaci religiozni ljudi čija greška se može oprostiti ako su napravljene nakon njihova idžtihada (ulaganja truda da nađu ispravno šerijatsko rješenje) i oni će biti za to nagrađeni – ako pokoravanje takvim ljidima uzrokuje veliki širk, pa šta je onda sa onima koji se u potpunosti pokoravaju ljudkim zakonima koje su izmislili nevjernici bezbožnici, koje su proturili u muslimanske zemlje i njima sude među muslimanima? – Oni su gori od prethodnika. La halve ve la kuvvete illa billahi. Ovako postupaju kafiri. Uzeli su nevjernike kao božanstva mimo Allaha koji im poropisuje zakone i ohalaljuje ono što je haram, i ljudima sude po tim zakonima.

—————————————————————————————————————————————————–
Izvor:
‘Vjerovanje u Tevhid’
Salih bin Fevzan bin Abdillah Alu Fevzan
str 157-160

Izvor: http://www.stazomislama.com/islamski-tekstovi/akida/430-tvrdnja-da-neko-posjeduje-pravo-na-doneshenje-sherijatskih-propisa-u-pogledu-ohalaljivanja-i-oharamljivanja

[Autor]

Postovi