Šejh Isam Muhammed Tahir el-Berkavi, poznatiji kao Ebu Muhammed el-Makdisi, jedan je od najkontroverznijih islamskih učenjaka i mislioca 21. vijeka i zasigurno važi za najuticajnijeg i najcjenjenijeg živućeg učenjaka među džihadskim grupama današnjice.
Šejh Ebu Muhammed el-Makdisi je u mnogim svojim pisanim djelima, kao i u mnogim govorima i intervjuima oštro napadao arapske vlade optužujući ih za izdajstvo muslimana, pljačku muslimanskog blaga i podanički odnos prema „Izraelu“, Americi i Zapadu, a prije toga za odbacivanje Šerijata i propisivanje zakona oprečnih Allahovom zakonu. Zbog toga i zbog učestalih poziva na uspostavljanje Šerijata u muslimanskim zemljama, prije svega Jordanu, gdje je živio, šejh El-Makdisi je više puta zatvaran od strane jordanskih vlasti.
Zadnjih 20 godina svoga života, šejh Ebu Muhammed el-Makdisi je više proveo u zatvoru nego na slobodi.
Od 1995. do 1999. godine El-Makdisi je dijelio zatvorsku ćeliju sa Ebu Musabom ez-Zarkavijem, legendarnim vođom iračke džihadske grupe „Tewhid i džihad“.
El-Makdisi je ubrzo nakon oslobađanja (1999) uhapšen pod optužbom da je bio umiješan u planiranje napada na američke ciljeve u Jordanu.
Oslobođen je ponovo u junu 2005. godine, ali je već u julu iste godine ponovo uhapšen zbog intervjua datog Al-Džeziri u kojem je podsticao na napade na američke snage u Iraku. Ponovo je oslobođen 2008. godine, da bi opet bio uhapšen u septembru 2010. godine za „regrutovanje ljudi u kraljevstvu (Jordanu) s ciljem da se pridruže talibanima u Afganistanu“, što najstrožije zabranjuju svi arapski diktatorski, tagutski režimi. U julu 2011. godine El-Makdisi je od porote suda u Ammanu proglašen krivim za „krivično djelo pomaganja afganistanskih talibana“ i osuđen na 5 godina zatvora.
Zbog svojih stavova u kojima je kritikovao korumpirane i diktatorske arapske vlade, El-Makdisi se našao na udaru režimskih učenjaka i daija, kao i učenjaka bliskih vladama[1]. El-Makdisi je često optuživan i potvaran od strane režimskih učenjaka u arapskom svijetu, prije svega u tzv. Saudijskoj Arabiji. Štaviše, El-Makdisi je bio često kritikovan od mnogih „islamskih misionara“ bosanskog govornog područja, koji su „dokaze“ za svoje optužbe, između ostalog, crpili i iz nacionalističko-sekularističkih saudijskih novina.
Također, Ebu Muhammed el-Makdisi je od strane židovskih, američkih i zapadnih zvaničnika i medija okarakterisan kao najopasnija ličnost po interese Zapada i vođa „ideologije modernog džihada“.
Pored pomenutih ljudi, krstaša, cionista, arapskih režima i misionara i učenjaka i daija bliskih njima, Ebu Muhammed el-Makdisi je napadan i vrijeđan od strane modernih haridžija, koji su ga nazvali jednim od najvećih „taguta današnjice“ (na sajtu balkanskih neoharidžija se još uvijek nalazi fotografija šejha El-Makdisija u rubrici „Pozivači u Džehennem“).
Sve ovo je dokaz da dava[2] koja slijedi put Allahovog Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem[3], koja uspostavlja vjerovanje Ibrahima, alejhis-selam, i koja ističe tevhid ne može biti ostavljena na miru. Potvrda ove tvrdnje jesu riječi Vereke bin Nevfela Allahovom Poslaniku, sallallahu alejhi ve sellem: ”Ni jedan čovjek prije tebe nije došao sa nečim sličnim, a da nije bio napadnut i uzet za neprijatelja”.
Radi toga, onaj koji nije napadnut od Allahovih neprijatelja – znači da nije prenio poruku (na ispravan način), te mora da ima neke nedostatke, skretanja ili greške kod sebe.
Jedan od sinova šejha El-Makdisija, Umar, ubijen je u Iraku u borbama protiv američkih snaga u junu 2010. godine. Povodom pogibije svoga sina, šejh Makdisi je napisao: „Preselilo je naše dijete i meni najdraži sin nakon nekoliko godina u kojima ga je Allah počastio pa je osjetio slast ponosa na poljima džihada.“ (kompletan tekst ovdje)
Šejh Abu Muhammed el-Makdisi je autor mnogih djela. Na bosanski jezik je prevedeno nekoliko njegovih knjiga i članaka, među kojima je knjiga “Demokratija je vjera”, u kojoj je upozorio na idola modernog doba – demokratiju, kao i knjiga “Selasinija”, koja je najsveobuhvatniji odgovor (na našem jeziku) zabludjelim neoharidžijskim skupinama.
Bekr ibn Abdil-Aziz el-Eseri napisao je posebno djelo koje je naslovio „El-kavlu en-nerdžesi fi adaleti šejhina El-Makdisi“ u kome je pojasnio ubjeđenje i metodologiju šejha Ebu Muhammeda el-Makdisija sa osvrtom na stavove šejhovih oponenata. U daljem tekstu navodimo jedan isječak iz pomenutog djela (naši komentari su u zagradama ili fusnotama).
(Slijedi dio teksta iz djela „El-kavlu…“ u kome autor Bekr ibn Abdil-Aziz el-Eseri navodi citate učenjaka, daija i mudžahida koji su podržavali El-Makdisija. Treba napomenuti da učenjak, daija ili običan musliman koji danas u arapskim zemljama javno stane u odbranu šejha El-Makdisija biva žigosan, hapšen i torturisan)
Šejh Hamud ibn Ukla eš-Šuajbi, rahimehullahu teala
(Prije nego navedemo stav ovog učenjaka o šejhu El-Makdisiju, upoznaćemo cijenjenog čitaoca o ovom plemenitom šejhu. Šejh Hamud bin Ukla eš-Šuajbi je nadaleko poznat kao jedan od najvećih učenjaka muslimasnkog ummeta u našem vremenu. Jedan je od rijetkih učenjaka oko čijeg znanja su složni svi učenjaci ehli sunneta današnjice. Bio je poznat kao „učenjak učenjaka“, podučavao je mnoge savremene muslimanske učenjake, među kojima su: šejh Ali bin Hudajr el-Hudajr, šejh Abdullah el-Gunejman, šejh Abdullah bin Muhammed bin Ibrahim Aluš-Šejh, šejh Salih bin Fevzan el-Fevzan i mnogi drugi.
Eš-Šuajbi je umro u saudijskom zatvoru u kojem je bio zatvoren zadnjih dana svog života, a zvanična verzija saudijske vlade je bila da je šejh umro od srčanog udara; šejh je preselio 18. januara 2002. godine; sumnja se da je u zatvoru otrovan zbog stavova koji nisu odgovarali saudijskoj vladi i njihovim saveznicima krstašima, op.PV)
Šejh Hamud ibn Ukla eš-Šuajbi, rahimehullahu teala, je u telefonskom razgovoru rekao šejhu Makdsiju: „Podigao si visoko glave selefijama!“
Pogledaj, o selefijo! Imam ovoga vremena, šejh Šuajbi svjedoči da je naš šejh Makdisi uzdigao visoko glave selefijama. Pa, ako si doista selefija, podigni visoko glavu prihvatajući šejha Makdisija kao šejha.
Šejh Hamud ibn Ukla i njegov učenik šejh Ali Hudajr
Šejh Ali Hudajr je na forumu Es-Selefijjun između ostalog upitan: „Šta kažete o ovim šejhovima: Abdul Munim Mustafa Halime poznat kao Ebu Besir, Isam Muhammed el-Berkavi poznat kao Ebu Muhammed el-Makdisi, Omer ibn Mahmud poznat kao Ebu Katade el-Filistini“, pa je odgovorio: „Ovi su od učenjaka ehlus sunneta, tevhida i akide, mudžahidi i od onih koji pišu knjige i podučavaju. O njima znamo samo hajr. Čitao sam puno njihovih knjiga. A ono čime se oni potvaraju u meselama tekfira to je čista potvora od strane murdžija. Oni su od ehlu sunneta u poglavlju tekfira i imana. Naš šejh Hamud ibn Ukla eš-Šuajbi, rahimehullahu teala, ih je hvalio, branio i dopisivao se sa njima. Šejh Hamud je na jednom seminaru kojeg je Marokancima održao putem telefona bio upitan o njima te ih je pohvalio i podstakao na čitanje njihovih knjiga i učenje pred njima. To je bilo dva mjeseca prije njegove smrti otprilike. Čuo sam ga mnogo puta i na različitim medžlisima kako ih hvali, dovi za njih i brani ih. S nekima od njih je razgovarao telefonom, nekima od njih su njihove knjige bile čitane pred šejhom a sa nekima se dopisivao.“ (Munteda selefijjun)
Pogledaj kako šejh Hudajr, Allah ga oslobodio, pojašnjava kako su ovi šejhovi, među kojima je i naš šejh Makdisi, od uleme ehlu sunneta, tevhida i akide, mudžahidi i oni koji pišu knjige i podučavaju. I kaže kako on – pored njegovog velikog znanja – puno čita njihove knjige. Ovo je hvala koja se piše zlatnim slovima! A ono što je još veće od toga i dragulj svih pohvala jeste pohvala šejha Hamuda ibn Ukla eš-Šuajbija a on je, bez pogovora, Sevri (cilja se na imama Sevrija) ovoga vremena! Ako ih je ovaj veliki učenjak pohvalio i podstakao na čitanje njihovih knjiga i učenje pred njima, može li nakon toga neki patuljak doći i kuditi ih ili napadati njihove knjige?!!
Učenjak Magriba (Maroko) muhaddis Muhammed ibn Emin
Šejh Muhammed (ibn Abdillah el-Huseni) je pohvalio šejha Makdisija kao i njegove knjige i članke, te je tako, na primjer, upitan: „Neki studenti pitaju o šejhu Ebu Muhammedu el-Makdisiju, da li savjetujete čitanje njegovih knjiga?“
Šejh je odgovorio: „Znam ga kroz njegove knjige i članke. Ono što je pisao o Saudiji i općem stanju, većina toga je tačno.“
„Da li je njegova akida akida ehli sunneta?“
„Da“
Našeg šejha Makdisija poznaje i Istok i Zapad kroz njegove knjige koje su okružile svijet i vidio ih svaki učenjak. Stoga mu ne škodi da ga napada fulan i fulan od običnog svijeta.
Emir mudžahida, lav islama Usame ibn Muhammed ibn Laden, rahimehullahu teala
Šejh Makdisi kaže: „Brat Ebu Musab (tj. Zarkavi) me je nekoliko puta zvao. Zvao me je nekoliko puta iz Afganistana i Pakistana u tom periodu. Prenosio mi je selame šejha Usame, da me šejh selami.“ Snimak intervijua sa Al-Džezirom 9:46 min.
I kaže: „Prenijeli su mi da nas je šejh Usame spomenuo po dobro i rekao: ‘On je naš brat’.“ Pomenuti intervju 10:43 min.
Pa ako je šejh mudžahida i lav muvehhida Usame bin Laden, rahimehullahu teala, spomenuo šejha Makdisija po dobru, ko je taj koji našeg šejha može spomenuti po zlu?!
Šejh Muhammed ibn Ibrahim Šakre, hafizahullahu teala
Savremene murdžije su šejha (Muhammeda ibn Ibrahima Šakre) svrstavale u vođu selefija u Jordanu nakon šejha Albanija, rahimehullahu teala. Šta više neki od njih su ga smatrali na stepenu šejha Albanija, rahimehullahu teala. Danas nakon što se šejh povratio od murdžijskih stavova, čim je čuo da je šejh Makdisi pušten iz zatvora htio je da posjeti šejha Makdisija u njegovoj kući pored toga što je star i iznemogao. Kada je to saznao šejh Makdisi je rekao: „Ne, ja ću otići njemu“, to zbog toga jer je šejh Šakra stariji od šejha Makdisija.
Kaže šejh Ebu Besir, hafizahullahu teala, govoreći o telefonskom razgovoru između njega i šejha Šakre: „… pa mi je odgovorio: ‘Nema potrebe da se izvinjavaš o Ebu Besire, bili ste na hakku i istini, ono što si pisao ti, Ebu Muhammed el-Makdisi i Ebu Katade je bilo ispravno. I ja govorim ljudima da si ti, Ebu Muhammed el-Makdisi i Ebu Katade na istini.“ Iz djela Liš-šejh Muhammed ibn Ibrahim Šakre alejje dejn 1.str.
Šejh Hamid el-Ali, učenik šejha Abdullaha Gunejmana, hafizahumullahu teala
Poslao sam email šejhu Hamidu el-Aliju pitajući ga šta misli o šejhu Makdisiju, te mi je on odgovorio:
„Nisam se sreo sa šejhom ali smatram, kao što smatram svakog daiju koji poziva dobru, da je u velikom hajru inšaallahu teala.“
Omer ibn Mahmud Ebu Katade el-Filistini, hafizahullahu teala.[4]
Kaže šejh Ebu Katade govoreći o učenjacima: „Poput dragog brata, našeg šejha Ebu Muhammeda el-Makdisija koji još uvijek potvrđuje da je čovjek odlučnosti i imam upute. Molim Uzvišenog Allaha da ga čuva onako kako On zna.“ Šerhu ahiri risale lil umme el-islamijje
Šejh Seid ibn Mubarek alu Zeir, hafizahullahu teala
Pitao sam šejha Seida ibn Mubareka, kada je prvi put izašao iz zatvora, o šejhu Makdisiju te ga je šejh lijepo pohvalio i njega i njegove knjige i branio ga. To je bilo na medžlisu u njegovoj kući u Rijadu.
Šejh Abdul Mun'im Halime, Ebu Besir et-Tartusi, hafizahullahu teala[5]
Šejh Ebu Besir na kraju svoga članka „Odbrana časti našeg brata šejha Ebu Muhammeda el-Makdisija“, kaže: „Naš brat Ebu Muhammed el-Makdisi je od onih koji su poznati po znanju, žrtvi, džihadu i iskušenjima na Allahovom putu. To mu neće zanegirati osim zavidnik i onaj koji ga mrzi. Ne znam u današnjem vremenu čovjeka koji je više žrtvovao i podnio više poteškoća na putu širenja dawe i tevhida od ovog plemenitog brata. Ovo je ono što moramo imati na umu i što ne smijemo zaboraviti kada govorimo o bratu bez obzira radilo se o hvali ili kuđenju. Molim Uzvišenog Allaha da oslobodi našeg brata šejha Ebu Muhammeda el-Makdisija kao i sve muslimanske zarobljenike i da ponizi zulm i zalime.“ Odbrana časti našeg brata šejha Ebu Muhammeda el-Makdisija 4.str.
I kaže isto tako u pomenutom članku: „Kroz čitanje velikog broja djela i knjiga koja je napisao šejh Ebu Muhammed, ne ostraje pravednoj osobi išta drugo osim da kategorički potvrdi da je akida brata (tj. šejha Makdisija), a posebno u meselama kufra i imana, akida ehli sunneta vel džemata, te da je brat daleko od akide haridžija, gulata (fanatika, ekstremista). Sva njegova pisana djela ukazuju na to. Onaj ko tvrdi suprotno ovome na njemu je da donese dokaz…a ne može ga donijeti!“ Odbrana časti našeg brata šejha Ebu Muhammeda el-Makdisija 2. Str.
Optužbe na račun šejha:
Šejha uglavnom optužuju i napadaju dvije skupine:
1. Murdžije
Rekli su o njemu da pretjeruje, da je haridžija, da je tekfirovac, novotar, zabludjeli itd. Sve ovo nije čudno, jer i imam Ahmed, rahimehullahu teala, je bio optužen da je haridžija, isto tako i Ibn Tejmije i Ibnul Kajjim i drugi učenjaci koji su slijedili menhedž vjerovjesnika. Šejh Abdul-Latif ibn Abdur-Rahman ibn Hasen kaže: „Šta su rekli o mezhebu šejha Muhammeda ibn Abdul Vehhaba? Jedni su rekli: Ovo je mezheb haridžija, drugi su rekli: Ovo je peti mezheb – „vehabijski“, koji nema osnove u vjeri! Treći su rekli: On tekfiri muslimane! Četvrti da je ohalalio zabranjenu krv i imetak…“ Er-Resail vel-mesail en-Nedždijje 3/77.
Šejh Abdullah er-Rešid kaže: „Od sunneta murdžija (tj njihova pravca i metoda) kojem je posvedočila historija jeste da oni daije koji pozivaju tevhidu nazivaju haridžijama i tekfirovcima, bez dokaza i bez preciziranja mezheba haridžija i njegove ispravne spoznaje. Od onih koji su optuženi da su tekfirovci ili haridžije zbog ispravnog tekfira su:
Imam ehlu sunneta Ahmed ibn Hanbel, rahimehullahu teala, Ibn Tejmije prenosi od Hallala da u svojoj knjizi Es-Sunne kaže: „Rekao je Ebu Abdullah (tj. imam Ahmed): ‘Do mene je doprlo da Ebu Halid, Musa ibn Mensur i drugi sjede na onoj strani i kritikuju naš govor te govore da se za Kur'an ne kaže ni da je stvoren ni da nije stvore, kritikuju onoga ko tekfiri i govore kako mi zagovaramo haridžijske stavove.’ Zatim se Ebu Abdullah srdito osmehnuo i rekao: ‘To su loši ljudi’.“
Šejhul islam Ibn Tejmije, što se može vidjeti kroz knjige njegovih protivnika od suvremenjaka i onih koji su došli nakon njih. A većeg broja tih optužbi nećeš naši od onoga što se nalazi u knjigama džehmije, kaburaša Muhammeda Zahida Kevserija. Te optužbe su još veće u tom vremenu nego li u vremenu imama Ahmeda jer se irdža proširio u vremenu šejhul islama proširivanjem ešarija koje su proširile svoju zabludu u meseli imana (tj. zagovarale stav murdžija u meseli imana, op.prev)
Šejh Muhammed ibn Abdul Vehhab. Ova optužba na šejha Muhammeda se još više povećala od onoga što je rečeno za šejhul islama (Ibn Tejmijju, op.PV). Spominje se da se većina njegovih protivnika nije suprostavila njemu u suštini tevhida već u tekfiru na osnovu toga i džihadu radi toga. Oni koji su došli nakon njega su optuživani još više od njega. I kad god vrijeme odmakne, nestane znanja i poveća se irdža, proširi se i ova optužba „haridžija“ i „tekfirovac“, tako da ehlu sunne uvijek bivaju optuživani njima na jeziku svakog murdžije danas. I da murdžije nisu nastali kasnije oni bi Ebu Bekra i ashabe koji su se borili sa njim nazvali haridžijama zbog toga što su protekfirili murtede od Arapa.“ El Havaridž vel hukmu bi gajri ma enzelellah 3-4.
U suštini murdžije su bankroti (muflisi), ne posjeduju išta drugo do laži, potvore i nagađanja koji nisu na stepenu naučnih dokaza.
2. Gulati (neoharidžije)
Gulati (fanatici, ekstremi, oni koji su pretjerali, gulat je množina od arapske riječi galin, tj. onaj koji pretjeruje u nečemu, op.PV) optužili su šejha (El-Makdisija, op.PV) da je murdžija, da popušta, šta više rekli su da je kafir i murted.
Kada je naš šejh bio pretposljednji put u zatvoru, Allahovi neprijatelji su pokušavali da ga primoraju na popuštanje kroz raznovrsne metode, tako da su mu čak zabranili da posjeti i svog oca u svojoj posljednjoj bolesti nakon koje je umro. Uslovili su mu da ukoliko želi da posjeti svoga roditelja treba popustiti te je šejh Makdisi hafizahullahu teala, napisao kasidu koju je naslovio „Nazadovanje (povlačenje) naprijed“. Nagrada šejha od strane ovih gulata nije bilo išta drugo do članak kojeg su napisali, nakon što je šejh izašao iz zatvora, a kojeg su naslovili „Makdisi napreduje unazad“.
Nema sumnje da je ova stvar kojom gulati optužuju šejha Makdisija upravo ono što priželjkuju tagutu. Puštanje šejha iz zatvora je bila jedna od tagutskih taktika kojoj je još prije njih pribjegao loš učenjak Ibn Ebi Davud. Imam Zehebi govoreći o iskušenju imama Ahmeda kaže: „Ibn Sema'a reče halifi: O vladaru pravovjernih ubij ga (tj. imama Ahmeda) ja snosim njegovu krv. Ibn Ebi Davud reče: Ne, vladaru pravovjernih, nemoj ga ubiti, jer ako ga ubiješ ili on preseli u tvom dvoru, ljudi će reći ustrajao je sve dok nije ubijen, pa će ga uzeti kao svog imama (predvodnika, onoga koji se slijedi) i ustrajati u onome na čemu su. Ali ako ga pustiš pa on preseli van tvoga dvora ljudi će posumnjati u njega te će neki reći da je popustio, a drugi da nije.“ Sijeru e'alami en-nubela 11/258.
Kaže šejh Ebu Muhammed el-Makdisi: „Čudno je da ta popuštanja i povlačenja od nas ili nekog drugog priželjkuju oni koji se pripisuju ovoj vjeri i ovoj mubarek vjeri od gulata koji nisu osjetili miris znanja niti ukus shvatanja. Kada neko od daija, učenjaka ili mudžahida, nakon što ih Allah učvrsti, izađe iz zatvora zalima, oni prošire kako taj izlazak nije došao osim kao rezultat sklapanja ugovora sa Allahovim neprijateljima o popuštanju i povlačenju u kojem ima napada na džihad i mudžahide, bez ikakvog validnog dokaza koji bi potvrdio ispravnost njihove potvore, osim praznog lupetanja i pustih nada. Sve to iz zavisti prema tim daijama što im je Allah podario ustrajnost na iskušenjima, zrelost u shvatanju i jasnoću u predstavi…“ Nakon toga šejh Makdisi dalje kaže: „Kada mi je familija donijela vijest smrti moga oca a bio sam u ćeliji, nakon čekanja i lažnih obećanja da ga mogu vidjeti u njegovoj zadnjoj bolesti, rekao sam im: Ovi ljudi (tj. taguti i njihove sluge) su me mogli pustiti da ga vidim prije njegove smrti i budem uz njega u tim trenutcima. Kada to već nisu uradili misleći da ću se nagađati sa njima ili popustiti pod tim pritiscima ja kažem i vama a i njima: Tako mi Allaha kada bi čitava moja familija preselila jedan za drugim; moja majka, djeca, žene i braća, i svi, nemojte ni maštati da ću se ja povratiti od jednog slova za kojeg vjerujem da je istina, pa makar ostatak svoga života proveo u ćeliji.“ Iz šejhovog članka „Ustrajnost u vremenu popuštanja“ 5. str.
3. Nevjernici o šejhu Makdisiju
Jedan od kršćana iz Evrope je napisao doktorsku disertaciju o šejhu Makdisiju koju je naslovio „Makdisi“. U toj disertaciji je govorio o šejhu Makdisiju i spomenuo govor onih koji ga podržavaju i koji mu se suprostavljaju. Ono što je čudno jeste to što je ovaj kršćanin pročitao sve knjige našeg šejha Makdisija. Još čudnije je to što je napisao članak u kojem odgovora onima koji kažu da je šejh popustio. U tom članku ovaj kršćanin je pojasnio da je šejh i dalje ustrajan na svojim stavovima i da nije popustio.
Ukoliko neprijatelj želi poraziti svoga neprijatelja mora izučavati vodeće ličnosti i učenjake svoga protivnika kako bi ga savladao metodom koju nakon toga vidi najboljom i najprikladnijom. Polazeći od ove osnove, Amerikanci su napravili detaljno istraživanje o selefijsko-džihadskom pokretu, njegovim istaknutim ličnostima i učenjacima. Centar za borbu protiv terorizma pri vojnoj akademiji West point je 2006. godine napravio atlas selefijsko-džihadijske ideologije na kojem su predstavili kartu koja predočava najistaknutije ličnosti ovog pokreta i uticaj svakog od njih.
Pogledaj, plemeniti čitaoče, kako je krug našeg šejha Makdisija, koji ukazuje na uticaj i djelovanje, najveći među krugovima svih velikana i učenjaka koji se nalaze na karti.
U ovom preciznom istraživačkom radu, Amerikanci su spomenuli imena najuticajnih savremenih šejhova na koje se mudžahidi pozivaju: Sejjid Kutb, Ahmed Šakir, Ebu Muhammed el Makdisi, Šenkiti, Bin Baz, Abdullah Azzam, Abdul Kadir Abdul Aziz, Jusuf el-Ujejri, Muhammed ibn Ibrahim, Albani i drugi.
[Kraj citata iz knjige „El-kavlu en-nerdžesi fi adaleti šejhina El-Makdisi“]
Imajući u vidu gore rečeno, a mnogo toga smo zbog nedostatka vremena izostavili, jasno je svakom iskrenom muslimanu i nemuslimanu, da oni koji vrijeđaju i optužuju šejha El-Makdisija pripadaju jednoj od navedenih kategorija ljudi:
1. Cionisti, krstaši, te razne sorte nevjernika kojima je šejh El-Makdisi kost u grlu i pri čijem spomenu zadrhte njihova srca od zlobe i straha.
2. Murdžije, džehmije, te propagatori i sljedbenici sekti čiji je sastavni dio učenja dodvoravanje vladarima i pravdanje istih, makar se ovi borili protiv islama i ubijali muslimane, te vjerno služili krstašima. Među ovima je nekoliko vrsta, počevši od onih koji javno i jasno ispoljavaju privrženost diktatorskim i tagutskim vladama, ispoljavajući u isto vrijeme neprijateljstvo prema šejhu Makdisiju i mudžahidima, pa do onih koji izbjegavaju iznošenje svojih murdžijskih stavova po pitanju diktatorskih vladara i podmuklo i perfidno optužuju šejha Makdisija da je “kvazi učenjak” i upozoravaju na njega i one koji ga slijede.
3. Neoharidžije, tekfir fanatici, koji posebno mrze šejha Makdisija zbog njegove knjige “Selasinija” u kojoj je razotkrio zablude ovih ljudi.
4. Učenjaci koji su po pitanju vladara zauzeli pogrešan stav (na šta su ukazali drugi učenjaci), te kritikovali svoje oponente, među kojima i šejha El-Makdisija. Fetve ovih učenjaka su uzimane od strane bolesnih srca i distribuirane ineternetom, a da niti u jednoj od tih fetvi nije naveden niti jedan valjan šerijatski dokaz koji bi potkrijepio stav donosioca fetve.
5. Muslimani i učenjaci islama koji ne poznaju stavove šejha Makdisija, već donose sud na osnovu dezinformacija i polovičnih citata, te na osnovu izjava istrgnutih iz konteksta. Ovo se pogotovo odnosi na obične muslimane koji bivaju zbunjeni brojnošću daija (pozivača u islam) koji blate i vrijeđaju šejha Makdisija, a da u isto vrijeme niti jedan od njih ne iznosi valjan dokaz za svoje tvrdnje.
Na kraju, dragi brate i plemenita sestro, ti koji iskreno tragaš za znanjem i koji se bojiš Allaha, razmisli o ovoj velikoj optužbi na račun šejha Makdisija, optužbi koja je u isto vrijeme i optužba na račun svih mudžahida i džihadskih grupa danas, jer su svi oni na akidi (ubjeđenju) šejha Makdisija, te razmisli o stanju onih koji su, zajedno sa cionistima, krstašima i drugim neprijateljima islama, ispoljili neprijateljstvo prema ovom velikom šejhu, koji je zbog svoje vjere i poziva u nju skoro dvije decenije proveo u zatvoru.
Na kraju pogledajte i video zapis u kome šejh Makdisi odgovara na potvore jordanskih murdžija, koji je istovremeno i odgovor svima onima koji optužuju ovog čovjeka bez dokaza.
[1] Naravno, ne znači da je svaki učenjak koji je kritikovao El-Makdisija automatski režimski učenjak. Dešavalo se više puta da ljudi od fitne i vlasnici bolesnih srca odu nekom od islamskih učenjaka pa upitaju za stav o šejhu Ebu Muhammedu el-Makdisiju, govoreći o El-Makdisiju ono što nije kod njega i potvarajući ga na najodvratnije načine, pa bi taj učenjak dao fetvu koja bi odgovarala tim bolesnim srcima, koji bi je potom širili elektronskim i štampanim putem.
[4] Što se tiče šejha Ebu Katade prethodila je pohvala šejha, imama Hamuda ibn Ukla eš-Šuajbija i njegovog učenika šejha Alija Hudajra, op.prev. Ovo napominjemo iz razloga što je i šejh Ebu Katade optužen, kao i šejh Makdisi, za pretjerivanje u vjeri i zajedno sa njim, lažno i bespravno, potvoren da je tekfirovac ili haridžija, op.prev.
