„Srednji put, koji je ujedno i put islama, jeste vođenje džihada protiv onoga ko to zaslužuje, baš kao što je upitano o dotičnoj grupi (tj. tatarima). Džihad se protiv takvih vodi sa bilo kojim emirom (vođom) i grupom koja kod sebe ima više islama od njih, ako ne postoji mogućnost vođenja džihada protiv njih osim na taj način. A kada takva grupa vodi džihad, treba se kloniti pomaganja istoj u onome što je grijeh prema Allahu. Šta više, takvoj grupi će se pokoravati u onome što je pokornost Allahu, a neće se pokoravati u onome što je grijeh prema Allahu, zato što nema pokornosti stvorenju u griješenju prema Stvoritelju. Ovo je pravac najboljih od ovog ummeta, od potonjih i kasnijih generacija, i ovo je obaveza za svakog onog koji je dorastao obavezi.
Također, ovo je srednji put između:
- pravca harurija (prvih haridžija) i sličnih njima – onih koji su krenuli putem lažne bogobojaznosti, koja je rezultat manjkavosti u znanju, i
- pravca murdžija i sličnih njima, od onih kojih su krenuli pravcem opće pokornosti vladarima, makar oni ne bili od dobrih.
Molimo Uzvišenog Allaha da nas i našu braću muslimane uputi onome s čime je On Uzvišeni zadovoljan od riječi djela. A Allah najbolje zna. I neka je salavat i selam na našeg Vjerovjesnika, njegovu porodicu i sve ashabe.“ [1]
Kaže šejh i mudžahid Ebu Muhammed El-Makdisi, Allah ga sačuvao i učvrstio:
„Ja uvijek spominjem i dokazujem ovom fetvom našeg šejha Ibn Tejmijje, rahimehullah, i pozivam da se po njoj postupa na svim poljima džihada.
Mi nismo idealisti, niti pak uslovljavamo da džihad vode samo mudžahidi koji su poput meleka! Također, mi ne dovodimo u nepriliku odbrambeni džihad, niti ga smatramo neispravnim zbog grešaka koje naprave vođe ili džemati; jer naša akida i naš fikh dozvoljavaju da se vodi borba sa grešnim vođom, čije griješenje i šteta ne preovladava griješenje i štetu neprijatelja.
Ali mi istovremeno ne rastapamo tevhid, niti rušimo njegovu najčvršću sponu, a niti slavimo tagute sekulariste, koji uništavaju šerijat, niti ih pak uljepšavamo i umiljavamo svijetu, a kamoli da pozivamo pomaganju istima! Ovo je daleko veće i opasnije od toga što je spomenuo šejhul-islam Ibn Tejmijje po pitanju opće pokornosti murdžija grešnim vođama!
Mi zahvaljujemo Allahu Uzvišenom što nas je uputio slijeđenju pravca ehlis-sunneta, koji je srednji put, te što nas je sačuvao od zapadanja u pretjerivanje jednih i popuštanja onih drugih.
A naš mizan (mjerilo) koji nas usmjerava ovoj osrednjosti jeste tevhid – uvijek i zauvijek.“
Napisao: uvaženi šejh Ebu Muhammed El-Mekdisi
https://t.me/mqdse1
[1] Medžmu'ul-fetava (28/508).
