Ebu Musab ez-Zarkavi među džihadskim krugovima danas važi za jednog od najuticajnijih i najuglednijih vođa iračkog džihadskog pokreta koji se suprotstavio američkoj invaziji Iraka, nakon 2003. godine. Od svog javnog pojavljivanja, za vrlo kratko vrijeme, Zarkavi je uspio postati jedna od vodećih figura globalnog džihada.
Iako je ubijen u junu 2006. godine, Zarkavi i dan danas ne prestaje biti uzor mnogim džihadskim i oružanim grupama širom svijeta. Iako se neke od oružanih skupina pripisuju Zarkaviju i njegovom menhedžu, s ciljem kako bi pridobili simpatije muslimana, navodimo izjave iz opsežnog intervjua koji je Zarkawi dao za El-Furqan fondaciju.
Kako čitalac može zaključiti iz ovog intervjua, najdalje od Zarkavijevog menhedža su danas upravo uni koji se najviše pripisuju njemu.
P (Pitalac): Postoje oni koji Vas krive zbog načina na koji se odnosite prema novatorima u vjeri…
Zarqawi: Svaka stranka ili grupa koja očituje pripadnost islamu, koja obožava Allaha boreći se na putu džihada, protiv neprijatelja vjere iz reda krstaša i otpadnika, naš je saveznik.
Sve dok su muslimani, mi ih pomažemo, u savezništvu smo s njima i ne odvajamo se od njih, čak i ako oni prihvataju neke novotarije, oni nas ipak ne obavezuju da se upuštamo u te novotarije.
P: Ko je bolji, musliman koji praktikuje bid'ah (novotariju), a koji se bori, ili musliman čiste aqide (vjerovanja) koji se ne bori u džihadu.
Zarqawi: Što se tiče onoga koji za sebe kaže da je musliman čiste aqide ali ostavlja džihad (borbu na Allahovom putu), onda je on fasiq (veliki grješnik).
Što se pak tiče muslimana koji se bori na Allahovom putu, on je bolji nego onaj koji se uzdržava od džihada, čak iako praktikuje bidate, a ja ću ovo i pojasniti: uzmite talibane na primjer, ono što je poznato je da su oni maturidije, dakle svršenici deobandske škole (detaljniji i precizniji govor o talibanima pročitaj u tekstu na linku ovdje, op.PV), a ono što je također poznato vezano za njih je da oni ne prihvataju nikakvu vlast izuzev vlasti po Allahovom zakonu; borili su se na Allahovom putu i ustali protiv američke tiranije.
Oni imaju neke greške za koje mi znamo, ali su bolji, što se mene tiče, od onih sa “ispravnom” aqidom (učenjaci Arapskog poluotoka), koji su dali prisegu tagutu Abdullahu ibn Abdulazizu, njihova djela (talibana, op.rec) su bolja od djela sljedbenika ‘ispravne aqide’; razmislite ko je bolji kod Allaha? Mula Muhammed Omer ili oni? Mula Muhammed Omer je bolji nego zemlja puna takvih poput njih.
Kakve mi koristi imamo od teoretske aqide koje se oni pridržavaju? A to što oni imaju aqidu Ibn Tejmije, Ibnul Qajjima i Muhammeda ibn ‘AbdulWehhaba nataloženu u svojim glavama i zaključanu u grudima, to se ne očituje u praksi i bez efekta je što se tiče borbe protiv raznih taguta. Umjesto toga, oni predstavljaju prepreke na Allahovom putu dajući prisegu tagutu, negirajući džihad, pozivanjem na borbu protiv mudžahida i nazivanjem mudžahida “zalutalima”; pa koliko onda zlo proizilazi iz aqide koju nose, ako aqidu ne primjenjuju u praksi i ako ona ne daje nikakvog ploda: „Reci: Ružno je to na što vas vjerovanje vaše navodi, ako ste uopće vjernici.“ (Kur'an; Al-Baqara, 93)
Talibani su sto puta bolji od njih, mada je poređenje nemoguće jer nema sličnosti između talibana i njih.
Drugi primjer koji ću navesti je šejh Abdullah el-Dženebi, koji je sufija, mi se s njim ne slažemo, ali uprkos tome, šejh Ebu Enes Eš-Šami bi ga poljubio u čelo, od njega smo se nadali dobru i očekivali smo da ćemo ga povući na put Selefa, a šejh Ebu Enes mu je poklonio knjigu Šejhul-islama Ibn Tejmije.
Šta dodatno možemo zahtijevati od čovjeka koji nosi zastavu džihada i poziva u borbu protiv neprijatelja muslimana? On je Allaha mi bolji, po našem shvatanju, od onih koji otežavaju i onemogućavaju džihad.
Uprkos tome, mi ne činimo ustupke, nego razgovaramo, ali u vrijeme rata i borbe mi se zajedno borimo protiv nasilja krstaša.
Zato brate, daj mi sufiju koji unosi novotariju ali se bori na Allahovom putu, ja ću mu ljubiti stopala, on je bolji u mojim očima nego onaj koji bježi od džihada, čak iako tvrdi da ima ispravnu aqidu. Sve dok je neko musliman i mudžahid, on je dobar i bolji od one vrste koja uzmiče od džihada. Ipak, njegov džihad me ne sprečava da se distanciram od njegovih novotarija, niti me navodi da ga u tome pomažem.
Dobro je poznato da su se učenjaci borili uz rame Jezida el-Kharija kada su se borili protiv Fatimida, uprkos tome što je on bio iz sekte opisane kao “psi džehenemske vatre” (haridžije, op.rec).
Da, ja se borim zajedno sa novotarima, sve dok se ne upuštaju u negiranje vjere, a to je već sasvim druga stvar. Što se tiče onoga koji se upušta u negiranje vjere s njim se ne borim, niti pod njegovom zastavom; ali to me ne sprečava da činim davu (pozivanje u islam) na ljubazan način i da se nadam njegovom povrataku islamu i putu sunneta. Također, ja neću podići mač na njega, sve dok se borimo protiv istog neprijatelja.
Što se tiče novotara, imamo strpljenja s njim, pozivamo ga na dobro, borimo se uz njega, ne podržavamo njegovu grešku niti pravimo kompromise, a nastavljamo da ga pozivamo sve dok se ne vrati sunnetu.
Takva je vjera u Allaha: imamo strpljenja s njim, pozivamo ga na lijep način i pomažemo ga u onom što je dobro s islamskog stanovišta. Nećemo mu reći: “Tvoje novotarije su dobre i u njima nema štete”. Što se nas tiče, mi smo otvoreni i pošteni kada su u pitanju ovakve opasnosti, uz ljubaznost, dobrotu i podsjećanje na prava bratstva u islamu što nas je i ujedinilo.
I bez obzira na ono što se prenosi od nekih od selefa o protjerivanju novotara sa fronta, to se odnosilo na početno vrijeme, dok se danas mi suočavamo sa preopasnim neprijateljem koji žudi da iskorijeni islam i iščupa vjeru iz korijena. S obzirom da je borba obaveza svakog muslimana, bez obzira na njegovo odricanje od novotara, to je ono što je Šejhul-islam Ibn Tejmije učinio kad se borio protiv Tatara, borio se zajedno sa sufijama, ešarijama i pod zastavom Mamluka koji su slijedili aqidu sufija, ešarija i snažno podržavali filozofiju.
Realnost je da nije postojala armija nakon armije sastavljene od ashaba i tabiina, a da je bila “čista”.
Mi ne tvrdimo da nema grešaka, među mudžahidima ima onih koji slijede novotarije, ali to nas ne sprečava da se zajedno borimo protiv okrutnog neprijatelja.
Što se tiče one džihadske skupine kojoj smo pristupili, mi podstičemo slijeđenje sunneta, napuštanje novotarija, suzdržavanje od velikih grijeha, to je ono što primjenjujemo na sebe i na one koji nas slijede. Što se tiče onoga ko nije u stanju da to prihvati, to ne znači da se trebamo boriti protiv njega ili ignorisati prava koja on kod nas ima, nego mu pomoći pridružujući mu se u borbi i savjetovatujući ga na lijep način.
Preuzeto iz: “Dijalog sa šejh Ebu Mus'abom ez-Zerqawijem, 1427. g. po Hidžri”; El-Furqan fondacija, str. 23-24]
Izvor: http://justpaste.it/h1ko
