[Anonimno]

Svemu ovome treba dodati da šejha Hazimija, Allah ga sačuvao, zloupotrebljavaju današnje haridžije kada žele da dokazuju svoje zabludjele stavove, baš kao što su to ranije radili sa drugim šejhovima, koji su zbog takvih fanatika morali da se javno ograđuju od zlonamjerne interpretacije gulata (slučaj Gunejmana je upečatljiv primjer).

Ono što se može vidjeti jeste da isječke nekih govora šejha Hazimija internetom šire haridžije “imama Ebu Muhammeda”, što predstavlja njihov vrisak i pokušaj da naivne među muslimanima ubjede kako, ipak, JEDAN učenjak na dunjaluka zastupa njihove stavove, a u stvarnosti slučaj šejha Hazimija je isti kao i slučaj šejha Gunejmana: usijane glave tekfir fanatika su uzele opšti govor šejha Gunejmana, te na to nakalemili svoje umišljenosti i principe njihova “aslu dina”, i time dokazali kako veliki šejh Gunejman zastupa njihove stavove. Zbog ovakvih, šejh se javno ogradio od zloupotrebe njegovih govora od strane istih ljudi, nakon čega je prije toga “veliki šejh u ispravnom znanju” momentalno postao “prljavi mušrik i pozivač u Džehennem”.

Da nas Allah sačuva zabluda haridžija, murdžija i ostalih sljedbenika strasti!

Ovo je citat brata RPG-a u temi El-Hazimi.

Razlika je između opšteg i detaljnog govora.

Kaže šejh Ahmed El-Hazimi u ciklusu predavanja Šerhu Mufid El-Mustafid, predavanje broj 20: “Učenjak koji radi šubhe ne tekfiri mušrike radi njihovog neznanja je upao u veliku grešku, jer se suprotstavio Kur'anu, Sunnetu i konsenzusu ashaba. Ali, treba ipak da se sačuva njegovo pravo učenjaka ako znamo da ima dobar nijjet i šubhu. U suprotnom, ako se njegovo mišljenje temelji na strasti, onda ima isti propis kao mušrici. Ovo je opšte pravilo; mi ne kažemo da je opravdan onaj koji se sustegne od tekfira u svakom slučaju, niti odbacujemo opravdanje u svakom slučaju”

A što se tiče opšteg govora Abdulaziza Er-Radžihija, savjetujem vas da se vratite govoru Nasira El-Fahda o detaljnom pojašnjenju pravila “ko ne tekfiri kafira je kafir”. Nasir El-Fahd je bio učenik od Abdulaziza Er-Radžihija.

Oni koji su spoznali suštinu taguta (tj. njihovih djela op.prev) i uvidjeli nevakide i mukeffirate (djela koja izvode iz islama) koje oni čine, negiraju njihov batil i mrze ga svojim srcima. Ali kažu: djelo je djelo kufra, ali se osoba ne tekfiri osim nakon uspostave dokaza, ostvarivanja uslova i nestanka prepreka. Ili se pak suzdrže od tekfira zbog obmane pojedinih ljudi koji se pripisuju znaju, ili taklide (slijepo slijede) određenog učenjaka ili nekog o kojem se ima lijepo mišljenje, ili zbog šubhe koju pri sebi imaju, ili zbog te'vila, ili zbog toga što su tekstove neke uleme stavili na pogrešnom mjestu i njihov govor protumačili na način kojeg oni nisu ciljali, što ih je navelo da zastanu po pitanju tekfira (taguta i njima sličnim murtedima koji se pripisuju islamu op.prev), onda se oni na startu ne tekfire, niti je dozvoljeno tekfiriti ijednog od njih sve dok se ne uspostavi dokaz i od njega odstrani šubha. Na ovome je koncenzus…”

Citat iz knjige “Pojašnjenje propisa onoga ko posumnja i zastane u tekfiru nekih taguta i murteda” od šejha Ahmeda El-Halidija. Predgovor knjizi je dao šejh Ali El-Hudejr.

Ahmed El-Halidi je uzimao znanje od šejha Abdulaziza Ibn Jahje El-Jahje El-Hanbelija koji je bio Muftija El-Ahsaa. Kod njega je učio mes'ele vezane za Aqidu, Tewhid i Tekfir. Abdulaziz Ibn Jahja El-Jahja El-Hanbeli je pohvalio Ahmeda El-Halidija rekavši da bolje poznaje knjige imama Nedžda od svakog studenta koji je dobio diplomu na islamskom fakultetu.

Abdulaziz Ibn Jahja El-Jahja El-Hanbeli je uzimao znanje od šejhova Muhammeda Ibn Ibrahima i Muhammeda El-Amina Eš-Šanqitija.

Ahmed El-Halidi prenosi dakle konsenzus učenjaka u ovom pitanju.

Islamski učenjaci konsenzus učenjaka definiraju kao:
“Jednoglasni stav mudžtehida (pravnih eksperata) jednog vremena nakon smrti Poslanika sallallahu alejhi we sellem.”

Kada se islamski učenjaci u određenom vremenu ili kroz historiju slože na nekom pitanju, tada njihov jednoglasni stav biva kategorički dokaz u šerijatu. (Muzekkiretu usulil fikh str. 231 od šejha Šenkitija)

Ibn Huzejme veli: “Uvjereni smo da se učenjaci neće složiti na onome što je suprotno vjerodostojnim Poslanikovim sallallahu alejhi we sellem, riječima, kojima se ne suprostavljaju drugi hadisi. ” (Sahihu Ibni Huzejma 2/85, Medžmu'ul fetava, 19/144)

Kada se potvrdi konsenzus učenjaka o određenom pitanju u jednom vremenu, nije dopušteno nikome nakon toga da govori suprotno, jer bi to značilo da su se učenjaci složili na neistini, što je nemoguće. Poznatno pravilo glasi: Ummet se neće složiti na zabludi.

Što se tiče hadisa u kojem stoji da je Allahov Poslanik sallallahu alejhi we sellem rekao: “Moj ummet se neće složiti na zabludi”
Hadis bilježe Ahmed i drugi.

Oko vjerodostojnosti hadisa postoji razilaženje, šejh Albani je zbog mnoštva lanaca prenosilaca hadis ocijeno dobrim, dok Ibn Hazm nije prihvatio pojačanje ovog hadisa, ali je kazao: “Iako ovaj hadis nije vjerodostojan, njegovo značenje je ispravno.”

Imam Hakim kaže: “Ne tvrdim da je ovaj hadis vjerodostojan niti slab, ali ga spominjem iz razloga što se ehli sunnet složio na ovom pravilu.” (El Mustedrek 1/202)

Citat brata Usame u temi konsenzusi islamskih učenjaka.

Ebu Muhammed i njegovi sljedbenici ipak smatraju da su se učenjaci složili na batilu, negirajući na taj način kategorički dokaz u šerijatu.