[Anonimno]

Ako je za Makdisija glasanje kufr, znaci li to da on tekfiri sve one koji dozvoljavaju glasanje jer dozvoljavaju kufr.

Ne znam da li šejh Makdisi ima konkretan govor po ovom pitanju ali ono što mogu reći jeste sljedeće:

Ukoliko smo uzeli u obzir da se određena osoba može opravdati tevilom zbog činjenja određenog djela koje je kufr onda nema razlike između onoga ko ga čini i onoga koji ga dozvoli, jer i onaj koji ga čini (glasanje u konretnom slučaju) čini ga jer ga sa njegove strane vidi dozvoljenim. Ko je taj od muslimana koji izlazi na glasanje a da smatra da glasanje nije dozvoljeno? Možemo isto tako reći da oni koji glasaju od muslimana praktičara da se dijele na dvije skupine:

– Oni koji glasaju i glasanje uopšte i ne smatraju zabranjenim a kamoli kufrom (dakle smatraju ga dozvoljenim)
– I oni koji glasanje možda u osnovi smatraju zabranjenim ali ga vide kao manje zlo te ga opet smatraju dozvoljenim u takvoj situaciji jer, po njihovom shvatanju, čine manje zlo.

Ono što me takođe navodi da kažem kako nema razlike između onoga ko ga dozvoli iz tevila (glasanje) i onoga ko ga radi iz tevila jeste i činjenica da ni selefu salih, rahimehumullahu teala, nisu pravili razliku između ove dvije situacije u situacijama sličnoj ovoj. Uzmimo primjer imama Ahmeda, rahimehullahu teala, Svima je poznato da govor kojeg su zastupale mutezile, tj da je Kur'an stvoren, predstavlja riječi kufra. Mnogobrojni su citati uleme ehli sunneta koji su pomenuti govor okarakterisali kao kufr i rekli da je onaj ko to kaže upao u kufr. Mislim da ovom prilikom nema potrebe da navodimo te citate, a onaj ko želi da vide te govore neka se vrati na Selasiniju, 11 greška u tekfiru.

Mutezile ne samo da su zastupale ovaj govor, već su smatrale da je obavezan. Tj ovo znači da oni ne samo da su smatrali ovaj govor, da je Kur'an stvoren, dozvoljenim već i obaveznim, tako da sa stanovišta ehli sunneta oni su smatrali činjenja kufra obaveznim (u shvatanju ehli sunneta ne u shvatanju mutezila, jer je po shvatanju mutezila to, da je Kur'an stvoren, je obavezno djelo za koje slijedi nagrada i sevap).

I ne samo da su to smatrali dozvoljenim već je jedna skupina, od kojih su bile i pojedine halife ,iskušavali ljude i čak ubijali učenjake i daije koji bi odbijali da prihvate njihov govor o stvaranju Kur'ana. pored toga vidimo ulemu ehlu sunneta kako nisu pravili razliku među njima i nisu ih odmah tekfirili zbog njihova tevila, ali kada bi vidjeli da je kod nekih od njih odstranjena šubha i nad njima uspostavljen dokaz, tj istina im je postala jasna ali su se i dalje inatili i oholili, onda bi nad tim pojedincima spustali pojedinačan tekfir, kako se i prenosi od imama Ahmeda da je protekfirio pojedince od njih.

Jedina razlika koju neku učenjaci prave jeste razlika između onoga ko je pozivač u kufr i običnog mukallida, a o tome ćemo pokušati da napišemo nešto zasebno kako ovaj post ne bi bio predugačak.