Previranja u arapskom svijetu su glavna tema na spoljnopolitičkim stranama svjetskih dnevnika. „Arapsko proljeće” – popularno buđenje u islamskom svijetu – širi se Sjevernom Afrikom i Bliskim istokom poput bujice koja je probila napuklu branu.
Uprkos upornim i konstantnim zavjerama protiv infrastruktura i stabilnosti islamskog svijeta i uprkos slabostima i degradacijama nastalim napuštanjem Kur'ana i sunneta, ummet je ipak u stanju da se preporodi i da krene stazama slave, moći i ugleda, ne zanemarujući pri tome najveličanstvenije primjere ljudskog dostojanstva u svojoj težnji za slobodom i uzvišenim vrijednostima, uključujući u tome i socijalnu pravdu i slobodu mišljenja i djelovanja.
Kraj “karzaijevaca” u islamskom svijetu
Da bi upravljali islamskim svijetom, neprijatelji sa Zapada su nam nametnuli ličnosti – marionete – koje pripadaju našem (islamskom) svijetu samo po svom imenu i izgledu, dok su iznutra stranci koji nemaju nikakvog obzira prema ummetu i njegovim temeljima. Mnogi ljudi su još uvijek u zabludi jer misle, pošto je taj i taj lider njihov sugrađanin, da mu trebaju dati priliku da ostvari željeno blagostanje i da uspostavi pravdu u zemlji.
To isto se desilo i u muslimanskom Afganistanu. Zapad je pokušao da putem Karzaija prevari Afganistance kako bi oni odstupili od svojih vlastitih principa i prestali iskazivati simpatije prema talibanskoj vladi, iako je svima dobro poznato da su talibani upravljali zemljom poštivajući i primjenjujući Allahov Šerijat i štiteći živote svih ljudi, njihovu imovinu i čast. Zapad je brzo organizovao svoju moćnu armiju i upregao sve svoje resurse da bi iskorijenio talibane i ućutkao glas istine i da bi uništio i ono malo infrastrukture što ju je afganistanski muslimanski narod izgradio uz velike poteškoće tokom dugih i bijednih godina uzastopnih ratova.
Međutim, ono što se dešava na terenu u ovoj ponosnoj muslimanskoj zemlji jasno ukazuje na neuspjeh ove zapadnjačke politike. Iako su mnogi ljudi lijeni i nemarni u svojoj podršci talibanima, odlučnost mudžahida i njihova privrženost istini je pomognuta od strane Allaha, subhanehu ve te'ala, jer je On uvijek na strani iskrenih vjernika.
Ovaj rat protiv islama, koji traje već deset godina, je neuspješan i uzaludan pokušaj da se ponosni Afganistanci obore na koljena. Većina neprijateljskih pokušaja je propala zahvaljujući oprezu i odlučnosti mudžahida. InšaAllah, talibani neće prestati da se bore sve dok ne ostvare pobjedu. Nove generacije mladih mudžahida zamjenjuju svoje očeve jer su i oni odbili da se odreknu svoje vjere (islama) i svog ummeta za ovosvjetske koristi.
Somalija i trenutak istine
Najnovija dešavanja u Somaliji, uključujući i ishod Konvencije u Kampali, otkrili su da je kolaps Farmajove vlade i njena zamjena drugom vladom ustvari ispunjenje projekta opresivne zapadnjačke kolonizacije Afrike i inauguracija političke, vojne i ekonomske okupacije kroz Vijeće sigurnosti Ujedinjenih naroda i marionetsku vladu koja ga o svemu redovno izvještava.
Ovo je, bez ikakvih sumnji, dokaz da je cijeli politički proces u rukama snaga Afričke unije koju finansiraju Amerika i njeni saveznici. Somalijska vlada nije ništa drugo nego sluga i marioneta u rukama svojih gospodara sa Zapada. Ona je tu samo da izvršava njihova naređenja.
Elhamdulillah, ljudi su konačno shvatili da njihov predsjednik, premijer i članice Afričke unije ne djeluju na način koji koristi muslimanskom narodu Somalije. Njihov jedini cilj je da ugode svojim afričkim i zapadnjačkim gospodarima i da zadovolje svoje vlastite potrebe, pljačkajući i prodavajući domovinu i vjeru po jeftinoj cijeni. Želim da uputim sljedeće riječi braći i sestrama u Somaliji koji su shvatili istinu i veličinu zavjere imperijalističkih sila i njihovih sluga: „Ustanite i pomozite svojoj voljenoj zemlji i spasite je od kandži neprijatelja! Ustanite i podržite svoju istinsku vjeru i svrgnite sa vlasti ove lakeje koji sramote islam i kaljaju čast muslimana!”
“…A snaga je u Allaha i Poslanika Njegova i u vjernika, ali licemjeri neće da znaju.” (El-Munafikun, 8)
Vrijeme ”karzaijevaca” i ostalih marioneta je odavno prošlo i nema šanse za povratak. Oni će svi završiti u smeću istorije.
Arapska revolucija
„Arapska proljetna revolucija” se podigla iz pepela i iznenadila tirane svijeta i one koji ih podržavaju i na Istoku i na Zapadu. (Mislili su da muslimani ovog dijela svijeta nikada neće podići glavu pod pritiskom režima koji su gušili svaku riječ pobune i krčmili bogatstva zemalja. Zapadne prijestonice strahuju da će izgubiti arapske lidere koje su dugo podržavali kao branu protiv “islamskog fundamentalizma”.
Muslimani su konačno prevladali strah i pronašli zajednički glas, pa su se pobunili protiv represije, siromaštva i korumpiranih, gerontokratskih elita i dinastija). Ovi protesti su obnovili snagu ummeta i probudili i oslobodili njegovu skrivenu energiju koja je dugo ležala uspavana. Oni su dokazali svijetu da je ummet još uvijek živ i sposoban da ponudi i izvede čuda.
Međutim, bez obzira na sve ove pozitivne stvari i velike nade koje naši ljudi gaje u vezi revolucije, mi moramo budno pratiti sve što se bude dešavalo i reagovati u skladu sa razvojem događaja, tako da se ne bi proizveli rezultati koji su suprotni našim očekivanjima. Ummet mora da povrati i učvrsti Božije principe, islamski karakter, plemenitu čast i visoki status, a ne da juri za iluzijama demokratije, socijalizma, nacionalizma ili drugih “izama” koji su nas skrenuli sa pravednog puta.
Rat u Libiji
Što se tiče rata u Libiji koji je pokrenut od strane NATO-a, to je rat uništavanja i sabotaža, jer cilja vitalne instalacije i infrastrukturu zemlje više nego što cilja opresivnu moć Gadafija.
Svima je poznato da je Gadafi tiranin i korumpirana ličnost, ali isto tako i rat koji vodi NATO je rat razaranja, jer uništava temelje koje je gradio muslimanski libijski narod. NATO ovim ratom također želi da osigura “Izrael”, cionističku tvorevinu, koji je mnogo gori i drskiji nego Gadafi i njegova vlada po pitanju izvršenja genocida nad bespomoćnim Palestincima.
Cilj članica NATO-a je kristalno jasan. One žele da imaju odlučujuću riječ u Libiji (i širem regionu) kada svrgnu s vlasti Gadafija.
Zašto se ne upitamo sljedeće: “Ako NATO govori istinu u vezi zaštite vazdušnog prostora od Gadafijevih aviona da bi pomogli pobunjenike, zašto onda i ne naoružava te pobunjenike?”
Kako je samo nepromišljeno i naivno postupila Arapska liga kada je zatražila pomoć od onih čije namjere dovoljno ne poznaje. Arapska liga sada ne može da kontroliše rezultate takve “pomoći”. Međunarodna unija islamskih učenjaka je pala u istu zamku kao i Vijeće velikih učenjaka u Saudijskoj Arabiji tokom Drugog zaljevskog rata. Dozvolili su neprijateljima islama da uđu, ali ni do dana današnjeg nisu u stanju da ih izbace iz svoje zemlje. Istorija se ponavlja i u Libiji!
Revolucija u Siriji
Što se tiče Sirije, diktatorski režim Bašara el-Asada je shvatio da ne može da preživi ako nad svojim narodom ne vlada gvozdenom rukom. Narod Sirije ima dvije opcije: ili da bude ubijan ili da prihvati režim i njegovu vladavinu, odnosno: ili da živi dostojanstvenim ili da živi sramnim životom. Normalno je da će izabrati život dostojanstva, bez obzira koliko je visoka cijena i koliko je dug put…
Nastavit će se, inšaAllah…
Autor: Šejh Hassan Tahir Uvejs
Izvor: Ansarullah
Obrada: Put vjernika
Šejh Hassan Tahir Uvejs je jedna od najslavnijih i najaktivnijih ličnosti somalijskog džihada u zadnjih 20 godina. Do kraja 2006. godine bio je predsjednik „Savjeta islamskih sudova”, somalijskog džihadskog pokreta koji je porazio antiislamske elemente u Somaliji i uspostavio Šerijat u zemlji. Nakon poraza antiislamista u Somaliji, Amerika i Zapad 2006. godine naoružavaju krstašku etiopsku vojsku koja vrši invaziju na Somaliju i pomaže uspostavu marionetskog, otpadničkog režima ihvanijskog vođe Ahmeda Šerifa. U vrijeme okupacije Somalije (2006-2009) od strane kršćanske Etiopije, šejh Hasan Tahir je aktivno učestvovao u pružanju i organizaciji otpora krstašima.
Nakon povlačenja etiopijske vojske, 2009. godine, šejh Hassan Tahir je nastavio borbu protiv marionetskog režima Ahmeda Šerifa, podržanog od strane Amerike i Zapada.
Šejh Hassan Tahir Uvejs je do 2010. godine komandovao džihadskim pokretom „Hizbul islam”, kojeg je prošle godine pripojio „Eš-Šebabu”. Danas, u svojoj 76. godini, šejh Hassan Tahir je aktivni učesnik u somalijskom džihadu i jedan je od lidera somalijskog džihadskog pokreta „Eš-Šebabul mudžahidin”, koji pod svojom kontrolom drži veći dio južne i centralne Somalije.
