Tema o kojoj nerijetko špekuliraju analitičari, ali i obični pratitelji odvijanja situacije u Siriji, jeste broj boraca sirijske pobunjeničke sile koja se nakon 8 godina žestoke borbe našla u nezavidnoj poziciji uslijed ruske vojne intervencije koja je rat doslovno preokrenula u korist sirijskog nusajrijskog režima.
Sirijska pobuna prošla je kroz više faza tokom kojih su pobunjenici bezuspješno pokušavali implementirati određene projekte i planove. Pravljeni su savezi, koalicije i operativne sobe, ali ideja o Sirijcima okupljenim pod jedan kišobran nikada nije zaživjela.
Ipak, može se reći da su stvari danas jasnije nego prije 2015. godine kada se u Siriji nalazio jako veliki broj raštrkanih frakcija i bataljona koji su se u određenim situacijama okretali jedni protiv drugih. Danas u Siriji odnosno u sjeverozapadnoj regiji Idlib postoje svega tri ili četiri grupe koje posjeduju stvarnu vojnu i političku snagu na terenu te su u stanju donositi važne odluke, dok ostale nemaju gotovo nikakav utjecaj, ograničene su isključivo na jako skroman vojni rad te su pod kontrolom centralne komande glavnih grupa.
U Idlibu koji je posljednji veći bastion sirijske pobune dominaciju definitivno ima grupa Hej'etu Tahriru-Šam (Vijeće oslobađanja Šama) koja kroz ”Vladu spasa” nadzire blizu 70% pokrajine. Prema centru za istraživanje “Jusoor”, grupa Fejleku-Šam posjeduje približan broj boraca kao i respektabilnu političku snagu.
Tahriru-Šam pored vlastitih snaga također kontroliše Turkistansku islamsku Partiju (TIP) i nekoliko drugih manje poznatijih muhadžirskih grupa. Isto tako, Fejleku-Šam je preuzeo komandu nad grupama Ahraru-Šam, Sukuri-Šam, Džejšul-Nasr, Džejšul-Ahrar i Džejš Idlib el-Hurr, dok Hurasu-Din predvodi Ensarul-Islam, Ensaru-Tewhid i Ensaru-Din.
Najpreciznije procjene govore:
– Tahriru-Šam (Vijeće za oslobođenje Šama) posjeduje 15.000 boraca,
– El-Hizbul Islami Et-Turkistani (Turkistanska Islamska Partija) 4.000,
– Fejleku-Šam (Korpus Šama) 10.000,
– Hareketu Ahraru-Šam (Pokret oslobodioca Šama) 5.000,
– Džejšul-Izza (Vojska slave) 4.000,
– Džejš Idlib el-Hurr (Slobodna vojska Idliba) 2.000,
– Elvijetu Suquru-Šam (Brigade sokolova Šama) 1.000,
– Tenzimu Hurasu-Din (Organizacija čuvara vjere) 1.000,
– Džejšu-Nasr (Vojska pobjede) 1.000,
– Džejšul-Ahrar (Vojska slobodnih) 1.000,
– Džebhetu Ensaru-Din (Front pomagača vjere) 400,
– Džema'atu Ensarul-Islam (Džemat pomagača Islama) 400,
– Džem'atu Ensaru-Tewhid (Džemat pomagača tevhida) 200.
Zajednički broj boraca pomenutih grupa uključujući i muhadžire iznosi između 40.000 i 50.000 što je sasvim dovoljno da se osujeti bilo kakva neprijateljska kopnena vojna ofanziva. Međutim, najveće grupe moraju da uđu pod jedan lanac komande.
Tahriru-Šam je nedavno prisilio pokrete Ahraru-Šam i Nuruddin-Zenki na potčinjavanje ”Vladi spasa” i ukidanje svoje poluautonomije čime je zaokružio dominaciju. Tahriru-Šam navodno nagovara Fejleku-Šam koji sada predvodi većinu opozicijskih grupa da se zajedno integrišu u ”Vladu spasa” te oforme jedinstven islamski režim koji će predstavljati glas i borbu sirijskog naroda.
UmmetPress
Moguće povezani članci:
Teorija pobjede u islamu (3. dio) || Koliko boraca i opreme je dovoljno da bi pobjeda bila zagarantovana
Bivši iranski predsjednik: Rat u Siriji je međunarodni rat i svi su uključeni
Kevin Drum: Amerika ne želi da sirijski pobunjenici izgube, niti da pobjede
Infografika: Koliko SAD troši na izraelsku vojsku?
