Najčvršća spona imana jeste ljubav u ime Allaha i mržnja u ime Allaha. Uzvišeni kaže:
لا تجدوا قوماً يؤمنون بالله واليوم الآخر يوادون من حاد الله ورسوله
„Nećeš naći ljude koji vjeruju u Allaha i u onaj svijet da prijateljuju sa onima koji se Allahu i Poslaniku Njegovu suprostavljaju.” (El-Mudžadele, 22)
يا أيها الذين آمنوا لا تتخذوا اليهود والنصارى أولياء بعضهم أولياء بعض
„O vjernici, jevreje i kršćane ne uzimajte za prijatelje! Oni su prijatelji jedni drugima!” (El-Maide, 51)
يا أيها الذين آمنوا لا تتخذوا عدوي وعدوكم أولياء
„O vjernici ne uzimajte Moje i vaše neprijatelje za prijatelje.” (Mumtehina, 1)
Danas ćeš vidjeti veliki broj ljudi kako hrli u ljubavi prema jevrejima i kršćanima uzimaju njih kao svoje prijatelje. Uzdižu njihove zastave i uvažavaju njihove naredbe. Plaše se njihove srdžbe i plaše se toga da se suprotstave njihovim naredbama, sve radi dunjalučkih koristi kojima se opet neće okoristiti ni islam ni muslimani. Sve to rade zbog njihovih ličnih koristi.
Onaj kod koga su svi ljudi isti (tj. bez pravljenja razlike među njima po osnovi imana i kufra) takvom nema lijeka za njegovu bolest. Onaj ko ne pravi razliku između Allahovih prijatelja i Allahovih neprijatelja taj ne zna iman, niti je spoznao tevhid. Njegov primjer je poput primjera onoga ko želi spojiti između vode i vatre na jednom mjestu.
Ebu Davud bilježi od Ebu Umame, radijellahu anhu, da je Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, rekao: „Ko voli u ime Allaha, mrzi u ime Allaha, daje u ime Allaha i uskraćuje u ime Allaha, taj je upotpunio svoj iman.”
Stoga se mora napraviti razlika između vjernika i kafira, jer su nevjernici neprijatelji Allaha, neprijatelji Njegova Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, neprijatelji islama, muslimana i neprijatelji čovječanstva. Iz tog razloga Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, kaže: „Nemojte jevrejima i kršćanima nazivati selam.” Bilježi ga Muslim od Ebu Hurejre, radijellahu anhu.
Neki ljudi, za koje kažu da su bolesni, kada mu dođe Allahov neprijatelj čija se ruka zaprljala krvlju muslimana, dočekuje ga radosno, sa čestitkama i poklonima. Veliča ga i uvažava te šalje svoje delegate kako bi ga dočekali. A kada mu neki od Allahovih evlija zatraži jedan sastanak sa njim u vremenu od sata ili pola sata kako bi ispunio neku od potreba muslimana, ovaj to odbija ili šalje nekog drugog umjesto njega.
Sebeb toga je nepravljenje razlike između vjernika i nevjernika, slabost tevhida u srcima i neznanje. Suština spoznaje la ilahe illallah jeste da volimo Allahove evlije (štićenike) da ih uvažavamo i pomažemo, kao što kaže Uzvišeni:
المؤمنون والمؤمنات بعضهم أولياء بعض
„Vjernici i vjernice su prijatelji jedni drugima.” (Et-Tewbe, 71)
Neophodno je da takve volimo, uvažavamo i poštujemo. Neki ljudi kada im dođe Allahov prijatelj pruži mu vrh svojih prstiju sjedeći na svojoj stolici. A kada mu dođe Allahov neprijatelj, sačeka ga kod vrata. A ovo se vrlo često dešava kod vladara i zvaničnika koji ne znaju ništa od svoje akide, vjere i značenja la ilahe illallah. Obožavaju materijalizam i na osnovu njega uspostavljaju svoju ljubav i svoje neprijateljstvo.
Da nas Allah sačuva od toga.
Napisao: Šejh Sulejman el-Ulvan, Allah ubrzao njegovo oslobađanje iz zatvora saudijskih tirana
Iz djela: Komentar knjige Tedžridu et-tevhid, 97-98.
Preveo: Aziz Billah (ovaj članak je prvi put objavljen 8. maja 2012. godine)
Kratka biografija autora
Šejh Sulejman el-Ulvan je rođen 1969. godine u Burejdi, Zemlja Dvaju Harema (tzv. Saudijska Arabija). Sa 18 godina je bio hafiz Kur'ana a u dvadesetim godinama je postao i hafiz hadisa (muhaddis) “Kutubus-site” – 6 hadiskih knjiga (od kojih se neke sastoje iz više tomova): Buharije, Muslima, Tirmizija, Ebu Davuda, Nesaije i Ibn Madžeta. Također je naučio napamet i sljedeća djela: Kitabut-tewhid, El-Wasitijje, El-Hamewijje, El-Bajkunijje, Umdatul Ahkam, El-Adžrumijje, Nuhbatul fikr, El-Rahbijje, Bulugul-meram, El-Usulus-sulasa, El-Werekat, Mulhat el-Irab, El-Afijje i Kešfuš-šubuhat.
Šejh Sulejman el-Ulvan je učenik nadaleko poznatog šejha Hamuda bin Ukla eš-Šuajbija, borca za islam i zaštitnika mudžahida, koji je krajem 2001. godine, u svojoj starosti (šejh je uhapšen kada je imao 77 godina), uhapšen od strane saudijske vlade i zatvoren, nakon čega je ubrzo, početkom 2002. godine, ispustio svoju plemenitu dušu (sumnja se da je u zatvoru otrovan). Poznavaoci islamskih prilika navode da je njegova smrt bila najteži gubitak za ummet i mudžahide u novijoj historiji islama, poslije smrti šejha Abdullaha Azzama, rahimehullah.
Šejh Sulejman el-Ulvan je autor na desetine knjiga i naučnih radova. Jedan je od najomiljenijih i najčešće citiranih šejhova među pripadnicima svih džihadskih grupa širom svijeta. Prema pisanju zapadnih medija, šejh El-Ulwan je jedan od najutjecajnijih selefijskih učenjaka, te je optužen za podsticanje muslimanske omladine na džihad protiv krstaša, što je saudijska vlada najstrožije zabranila.
Šejh je uhapšen i zatvoren 28. aprila 2004. godine od strane saudijskog režima koji je odbio da da bilo kakav razlog za hapšenje. Međutim, poznavaoci prilika navode kako je šejh uhapšen zbog davanja podrške mudžahidima te pozivanje omladine u džihad protiv krstaša, što je u tzv. Šerijatskoj kraljevini (tzv. Saudijskoj Arabiji) najstrožije kažnjivo djelo, dok u isto vrijeme, saudijski sekularisti koji otvoreno vrijeđaju islam, slobodno šetaju zemljom Allahovog Poslanika, sallAllahu aljehi we sellem.
Šejh je do dan danas u zatvoru saudijskih tirana.
