O dovi između sedždi se prenose dva hadisa, Allahova Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem:
Prvi hadis: Da je Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, učio:
رب اغفر لي رب اغفر لي
„Gospodaru moj, oprosti mi, Gospodaru moj oprosti mi.“
Ovaj hadis bilježi ibn Madže, a osnova hadisa se nalazi kod imama Muslima bez ovog dodatka, što ukazuje da je ovaj dodatak slab jer je izniman (šaz).
Drugi hadis: Da je Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, učio:
رب اغفر لي وارحمني واجبرني واهدني وارزقني
„Gospodaru moj, oprosti mi, smiluj mi se, popravi moje stanje, upiti me i opskrbi.“ Bilježi ga Tirmizi
Ovaj hadis se prenosi od Abdullaha ibn Abbasa a u njegovom lancu je Kamil Ebul Ala’ oko kojeg ima govora.
Većina učenjaka je stava da je dova između dvije sedžde sunnet, dok je imam Ahmed stava da je vadžib. Imam Malik kaže da između sedždi možeš doviti bilo kojom dovom koju želiš.1
Iz djela: “Fetve u Namazu – odabrani stavovi šejha Sulejmana el Ulvana”
Prijevod: Put vjernika
1 Šejh Abdul Aziz et Tarifi isto tako ocjenjuje drugi hadis slabim, tj. hadis Abdullaha ibn Abbasa, dok prvi hadis ocjenjuje vjerodostojnim, tj. hadis u kojem se spominje Allahummagfir li. I kaže: „Pritvrđeno ja da čovjek između sedždi govori: Allahummagfir li, i da to ponavlja, a ako dovi i nečim drugim pored ovih riječi to je dobro, ali neće posebno učiti uvijek neku dovu osim Allahummag fir li, nju može uvijek učiti.
