Već nekoliko dana pratim emisiju pod nazivom “Pod opsadom” na satelitskoj televizijskoj stanici El-Džezira. Slušao sam i muške i ženske gledaoce koji su se javljali iz gotovo cijelog svijeta kako bi komentarisali trenutnu situaciju u islamskom ummetu.
Mnogi gledaoci su bili ljuti i ogorčeni, mnogi su se osjećali usamljenim, a mnogi su plakali dok su govorili. Nekima nije bilo ni dozvoljeno da govore!
Poruke svih gledaoca su bile jedinstvene u sljedećim stavovima:
Prvo: Svi vladari u arapskom svijetu su, bez izuzetaka, pravo izdajničko smeće.
Drugo: Svi gledaoci su zahtijevali otvaranje “kapije džihada”.
Vatrene riječi gledalaca i njihove ljute strelice, uperene protiv arapskih vladara, nisu imale kraja. Svi su proklinjali arapske vladare i implicitno su govorili “zadavite sve arapske tiranine…” odnosno “objesite ih sve…”. Ja sam protiv pogubljenja vješanjem jer ono nije po Šerijatu.
Ako je davljenje apsolutno neophodno, onda neka ono bude “crijevima zadnjeg kraljevskog učenjaka” jer ova destruktivna i koruptivna organizacija kraljevskih učenjaka ne predstavlja manje zlo za ummet od ovih izdajničkih vladara.
Ovi kraljevski učenjaci obezbjeđuju pravno pokriće za izdaje koje vladari čine ummetu jer vladari ne bi imali hrabrosti da to čine ako postoje učenjaci koji će iznijeti na vidjelo njihova prljava djela, odnosno ako vladari izgube legalitet i legitimitet u očima običnog naroda.
Dakle, učenjaci su sudionici i partneri u kriminalu. Nije dozvoljeno da osuđujemo vladare i da ih držimo odgovornim za njihova (ne)djela ako se, u isto vrijeme, ne drže odgovornim i oni koji su im u tome pomagali, tj. oni koji su izdali fetve proglašavajući ta (ne)djela djelima radi Allahovog zadovoljstva. Prema tim fetvama, vladari će ući u Džennet zbog svojih (ne)djela, a mi ćemo ući u Džehennem ako im se usprotivimo i ako ustanemo protiv njihove izdaje.
Jednostavno rečeno, ovi kraljevski učenjaci su zabludjeli bestidnici koji ne znaju šta rade. Oni nisu svjesni velike opasnosti u kojoj se nalaze, niti su svjesni velike destrukcije koja je snašla ummet zbog njihovih (ne)djela. Oni misle da Allahova vjera nije ništa drugo nego njihov posao i izvor njihove egzistencije!
Ne možemo a da ne naglasimo nekoliko dostojanstvenih selefijskih principa koji su relevantni ovoj temi.
Prvo: Osobe koje su licemjeri i izdajnici nisu pobožne i nije im mjesto u islamu.
Podmuklost i izdaja potpuno uništavaju svetost karaktera. Dakle, dopušteno nam je da učenjake, koji prešućuju i/ili podržavaju nepravdu, nasilje i kufr, etiketiramo kao korumpirane učenjake, podmukle učenjake ili licemjerne učenjake, prema veličini njihovog izdajstva i njihovih (ne)djela. Kada je Omer etiketirao Hatiba, rahmetullahi alejhi, “licemjerom”, iako je Hatib učestvovao u Bici na Bedru, Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, nije javno kritkovao Omera za ono što je rekao, već ga je obavijestio da je Hatib učestvovao u Bici na Bedru, te da su onima koji su učestvovali u Bici na Bedru grijesi oprošteni. Stoga, da li je lako etiketirati ove učenjake “licemjerima”, a znamo da su oni doprinjeli legalizaciji ugnjetavanja, korupcije i kufra, a zbog kojih je ummet oskrnavljen?! Oni obezbjeđuju pravno pokriće za ta (ne)djela tvrdeći da su ta (ne)djela radi Allahovog zadovoljstva!!!
Neispravno je tvrditi da je “meso svih islamskih učenjaka otrovno”. Nešto od tog mesa je i halal meso. Meso učenjaka nije otrovno kad učenjak izda svoj ummet i prešuti kufr ili izdaju – ili još gore, ako on opravdava kufr i izdaju vladara, dajući im izgovor da nastave sa svojim (ne)djelima.
Drugo: Učenjaci nisu zakonski obavezni da budu kraljevski učenjaci, tj. da su vladarevi zaposlenici.
Kraljevski učenjaci nisu učenjaci, već su to potkupljeni plaćenici. Ispravna uloga učenjaka se najbolje vidi iz govora Allaha, subhanehu ve te'ala, da učenjaci trebaju da “razjasne istinu ljudima i da govore ono što im je naređeno da govore, bez sakrivanja ičega”. Na koje se to ljude misli? Obične muslimane! Ako učenjaci ne žele da razjasne istinu, već sve što rade rade radi vladarevog zadovoljstva, onda oni i nisu učenjaci već su to bijedni državni službenici koji nisu bogobojazni niti posjeduju čast i moral.
Treće: Atributi ispravnih učenjaka su da oni brane Allaha, subhanehu ve te'ala, i Njegovog Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, prije nego što i pomisle da brane vladara ili same sebe.
Četvrto: Učenjaci koji misle da mogu da zauzimaju kompromisnu poziciju između Allahovog zadovoljstva i vladarevog zadovoljstva su opasniji od raskrinkanih državnih učenjaka, a poznato nam je da su Allahovo zadovoljstvo i vladarevo zadovoljstvo nespojivi.
Allahovo zadovoljstvo se stiče uspostavljanjem Njegovog zakona (Šerijata) na zemlji. Da bi se Allahov zakon uistinu uspostavio na zemlji, prvo treba ukloniti “arapske vladare”!
Kroz cijelu selefijsku historiju, nakon vremena ispravnih halifa, stavovi ispravnih učenjaka i vladara su bili oprečni. Ispravni učenjaci ne mogu i ne smiju da šute o korumpiranim vladarima, a glupi vladari ne bi trebali čak ni da se približe ispravnim učenjacima. Ovi oprečni stavovi će nestati samo onda kada vladari daju prednost Allahovom zadovoljstvu nad svojim zadovoljstvom.
Razlika između savremenih vladara i onih iz prošlosti je ogromna, kao nebo i zemlja. I u prošlosti su vladari praktikovali ugnjetavanje, ali nisu bili izdajnici jer nisu sarađivali sa Zapadom. To ugnjetavanje je bilo na domaćoj sceni, ali nisu izdavali ummet. U njihovo vrijeme je došlo do proširenja i porasta islamskih osvajanja, ummet je postao jedinstven, pa su ga se bojali svi spoljni neprijatelji. Čak i ako su se učenjaci ulagivali vladarima u to vrijeme i postali “državni” učenjaci, njihovi grijesi su oprostivi jer su mnogo manji u poređenju sa grijesima zvaničnih kraljevskih učenjaka današnjice.
Da rezimiramo:
Mi zaista imamo potrebu za učenjacima, ali pod uslovom da oni nikada ne postanu zvanični državni učenjaci već nezavisni učenjaci, koji neće slijediti mišljenje vlade već će imati svoje vlastito i nezavisno mišljenje o problemima ummeta.
Ako smo u potrazi za slobodom, onda prva osoba koja zaslužuje tu slobodu je učenjak koji izdaje fetve u vezi naših života i smrti. Takav učenjak mora da ispuni mnoge uslove da bi mogao da izdaje ispravne fetve. Prije svega, on mora da bude nezavisan i ne smije biti podložan bilo kakvom pritisku vlasti…
Dodatak tekstu (PV): Pogledajte i dva primjera režimskih, kraljevskih učenjaka, koji na upečatljiv način demonstriraju gore napisano:
Autor: Šejh Atijjetullah
Izvor: At-Tibyân Publications )
Obrada: Put vjernika
